Węglik krzemu

98C – węglik krzemu czarny, nazywany również karborundem jest materiałem ściernym o wyższej twardości niż elektrokorund, ale w porównaniu z nim jest znacznie bardziej kruchy. W procesie wytwarzania kryształy węglika krzemu rosną, a kształtują się one przez resublimację atomów węgla i krzemu (98% SiC). Mają zatem zalety, jakie posiadają, naturalnie ukształtowane kryształy. Ziarna węglika krzemu mają, ostre krawędzie i ostre naroża, wskutek czego narzędzia ścierne z niego wyprodukowane maja dobrą skrawność i dobrą zdolność zagłębiania się w obrabiana powierzchnię. Kruchość, łamliwość ziaren węglika krzemu powoduje stałe tworzenie się kolejnych ostrych krawędzi skrawających. Węglik krzemu czarny jest stosowany do produkcji narzędzi ściernych, do szlifowania kruchych stopów żelaza z węglem, żeliwa, a także do szlifowania metali kolorowych, np. aluminium, stopów, np.: brązu i innych, jak również do obróbki materiałów niemetalicznych np. beton, kamień, ceramika, szkło, tworzywa sztuczne, guma itp. oraz do obróbki węglików spiekanych.

99C – węglik krzemu zielony – wyższej czystości odpowiednik czarnego węglika krzemu o zawartości minimum 99% SiC i właściwościach bardzo do niego zbliżonych. Posiada jednak jeszcze większą twardość i kruchość. Jest droższy w produkcji przez co zaleca się stosować go w obróbce precyzyjnej bardzo twardych materiałów takich jak węgliki spiekane, granit, marmur, kamienie szlachetne, ceramika lub szkło.

Wielkości ziaren materiałów ściernych dostępnych w naszym asortymencie są oznaczone numerami wg PN-76/M.-59107 i zgodne są z międzynarodowymi zaleceniami ujętymi w normach FEPA. Wielkości ziaren ściernych są nazywane również potocznie granulacją lub ziarnistością. W tabeli podano zestawienie numerów ziaren stosowanych do produkcji narzędzi ściernych spojonych. Każdy numer ziarna jest przyporządkowany dopuszczalnemu przedziałowi wielkości ziarna, określonej w mikrometrach (µm.).